ابوالفضل(ع)، گردان، یکی از گردان‌های تحت امر لشکر ۱۴ امام حسین(ع) نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که در زمان دفاع مقدس در نبردهای آفندی و پدافندی زیادی شرکت داشته است.

در ۲۴ تیر ۱۳۶۳ به دستور حسین خرازی (9 آذر ۱۳۳۶- 8 اسفند ۱۳۶۵) فرمانده لشکر ۱۴ امام حسین (ع)، گردان حضرت ابوالفضل (ع) تشکیل شد. نام گردان به دلیل ارادت رزمندگان اسلام به حضرت عباس (ع)، به نام نامی حضرت ابوالفضل (ع) نام‌گذاری شد.

حسن قربانی (8 مرداد ۱۳۴۱- 22 شهریور ۱۳۶۵) به‌عنوان فرمانده و جواد صالحی و محمود جانثاری به سمت جانشین گردان منصوب شدند. محسن هدایی و جواد امینی نیز به سمت فرماندهان گروهان معرفی شدند.

فرمانده گردان بلافاصله سازمان‌دهی، آموزش و تجهیز گردان را در دستور کار قرارداد و با مشخص شدن منطقه عملیاتی لشکر، آموزش و تمرین عملیات آب - خاکی گردان شروع و آموزش‌های تکمیلی نیز ادامه پیدا کرد. سازمان گردان مطابق با سازمان رزم تیپ از سه گروهان به استعداد ۲۲۵ نفر و سلاح‌های آن: تفنگ کلاشینکف، تیربار گرینف، آرپی‌جی ۷ و چند قبضه خمپاره ۶۰ میلی‌متری بود. به‌تدریج نیروهای گردان با فراگرفتن آموزش‌های شنا، غوّاصی، سکان‌داری برای انجام یک عملیات آبی - خاکی که سخت‌ترین عملیات نظامی محسوب می‌شود مهارت‌های لازم را پیدا کردند (مصاحبه با جانثاری،۱۳۹۷)

نبردهای گردان حضرت ابوالفضل (ع)

نبرد بدر

عملیات بدر در جبهه جنوبی، شرق رودخانه دجله (حدفاصل بین قلعه صالح تا القرنه) و در منطقه هورالهویزه در ساعت ۰۰/۲۳ بامداد ۱۹ اسفند ۱۳۶۳ با رمز یا فاطمه الزهراء با هدف انهدام وسیع نیروهای دشمن، تصرف و تأمین تمامی هورالهویزه و کنترل جاده العماره ـ بصره در زمینی به وسعت بیش از ۸۰۰ کیلومترمربع به مرحله اجرا درآمد.

بعد از عملیات خیبر لشکر ۱۴ امام حسین (ع) دو خط پدافندی جزیرۀ مجنون، خط هورالهویزه و شط علی را بر عهده داشت؛ بنابراین بین عملیات خیبر و بدر وقفه‌ای یک‌ساله ایجاد شد و همین امر باعث گردید لشکر نیرو‌های خود را به‌صورت تخصصی‌تر آموزش دهد. مأموریت لشکر ۱۴ امام حسین (ع) در این عملیات تصرف خطوط دشمن در منطقه‌ البیضه و الصخره بود و پس‌ازآن به سه پل روی رودخانه دجله که دو پل نظامی و پل العزیر منتهی می‌گردید. عملیات یگان در یک مرحله انجام شد (مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، گزارش عملیات بدر).

نقشه عملیات بدر

،

در این عملیات مأموریت لشکر ۱۴ امام حسین (ع) تصرف خطوط دشمن در منطقه‌ای به نام البیضه و الصخره بود و پس‌ازآن منطقه‌ای که سه پل روی رودخانه دجله قرار داشت، دو پل آن نظامی و یک پل آن به نام العزیر بود، منتهی می‌گردید که در یک مرحله انجام گرفت. محورهای عملیاتی نیز بین البیضه و الصخره قرار داشت (عشوریون، ۱۳۹۵ ش)

در آستانه عملیات بدر بنا به تدبیر فرمانده لشکر جابجایی‌های در گردان حضرت ابوالفضل (ع) صورت گرفت: مسعود شعربافچی (3 اردیبهشت ۱۳۴۱ - 24 اسفند ۱۳۶۳) به‌عنوان فرمانده، مهدی ربّانی و سیّد محسن عقیلی (10 شهریور ۱۳۴۱ – 20 بهمن ۱۳۶۳) جانشین، اکبر امینی (9 شهریور ۱۳۳۵ - 20 اسفند ۱۳۶۳)، عبد الرّحمان بدیعی و اصغر طبّاخ در سمت فرماندهان گروهان معرفی شدند. برای آمادگی و شرکت در عملیات با توجه به آموزش‌های طی شده، تمامی کادر گردان به اهداف لشکر و با بهره‌گیری از جعبه شنی و فیلم‌های شناسایی که از آبراه‌ها و سیل بند الصخره که توسّط مسئولین اطلاعات عملیات لشکر گرفته‌شده بود توجیه شدند. گردان مأموریت می‌یابد در تاریخ ۲۰ اسفند ۱۳۶۳ ساعت هشت شب در عملیات بزرگ بدر در منطقه هورالعظیم و در محور تعیین‌شده عمل نماید (مصاحبه با نجیمی، ۱۳۹۷ ش)

آبراه عملیاتی گردان ابوالفضل از لشکر ۱۴ امام حسین در عملیات بدر

شب عملیات بدر فرمانده لشکر حسین خرازی در جمع نیروهای گردان حاضر و سخنرانی حماسی ایراد کرد و در فرازی می‌گوید «امشب مثل شب عاشوراست هرکس می‌خواهد نیاید، مشکلی نیست برگردد و در شهرک دارخوین پایانی او را می‌دهیم. فقط همین را بدانید دشمن در منطقه نبرد به‌قدری مجهّز است که هرکس وارد منطقه شود احتمال شهادت و مجروح شدن وی زیاد است» علیرغم این سخنان، تمامی کادر و نیروهای گردان اعلام آمادگی کردند و بنا به دستور آماده حرکت شدند (مصاحبه با مستاجران ۱۳۹۷ ش)

گردان ابوالفضل مأموریت داشت از ساعت هشت شب از ساحل خودی در هورالعظیم، مسافت ۱۸ کیلومتر از راه‌های آبی شناسایی‌شده را طی نماید و پس از گردان خط‌شکن که ابتدا ساحل دشمن را درهم کوبیده بود، از خط عبور کند و هدف (الصخره) را تصرّف نماید و در ادامه حدود ۸ کیلومتر در امتداد جاده در کنار رودخانه دجله پیشروی کند. پس‌ازآن در خط تعیین‌شده در منطقه پدافند و آماده مقابله با تک دشمن باشد. نیروهای تخریب نیز مأمور شدند که پل مهم (العزیر) را که بر روی رودخانه دجله قرار داشت منهدم نمایند. در ساعت ۱۰ شب، تعداد قایق‌ها تکمیل و نیروهای گردان با پوشیدن جلیقه، سوار بر قایق‌ها شده و به حالت ستونی شروع به حرکت کردند. وقتی تعدادی از نیروها به سیل بند دشمن رسیدند، مشاهده شد که دشمن در حدود ۵۰۰ متر جلوتر، مواضع خود را علاوه بر سوزاندن نی‌ها برای دید بهتر، تمام منطقه را با سیم‌خاردار مسلّح کرده است.

هوا در حال روشن شدن بود که به تدبیر فرمانده محور برای عدم غافلگیری قرار شد تمامی نیروها از آبراه کمیل به‌طرف پاسگاه‌های خودی بازگشته تا دستورات بعدی اعلام گردد. در بین راه حسین خرازی به فرمانده گردان دستور داد که «امشب هر طور شده باید خودتان را به پل العزیر برسانید؛ اگر شد هاورگرافت و یا بالگرد فراهم می‌کنیم در غیر این صورت باید به هر نحو ممکن با قایق و یا پیاده خودتان را به پل مذکور برسانید» بعدازاین دستور دو فروند هواپیمای دشمن قایق‌های کادر گردان را موردحمله قراردادند که تعدادی از کادر گردان به‌صورت سطحی زخمی شدند و شعربافچی فرمانده گردان نیز از ناحیه سر مورد اصابت ترکش قرار گرفت. به همین دلیل کادر گردان نتوانست به شناسایی خود ادامه دهد و دستور بازگشت به موضع قبلی داده شد. در این حین پاسگاه‌های خودی تا غروب، توسط هواپیماهای دشمن مرتب بمباران شد. نیروهای گردان دو بار برای عزیمت به منطقه عملیات سوار بر قایق شدند ولی هر بار به دلیلی دستور شروع حرکت داده نشد.

بار سوم موقع اذان مغرب تمامی نیروهای گردان سوار قایق‌ها شده و نماز را در قایق‌ها اقامه کردند. در حین حرکت به سمت خط دشمن، قایق‌هایی که از خط به عقب برمی‌گشتند همگی اعلام می‌کردند عقب بروید ولی گردان بنا به دستور موظف بود به سمت دشمن پیشروی کند. ساعت ۱۲ شب هنگامی‌که قایق‌ها نزدیک ساحل دشمن رسیدند از هر طرف زیر آتش سلاح‌های دشمن قرار گرفتند ولی نیروها با رشادت، خود را به سیل بند اول رساندند و در ساحل دشمن پیاده شدند. طبق تصمیم جدیدی که گرفته شد جانشین لشکر دستور داد به دلیل اینکه گردان‌های امیر المومنین (ع) و امام حسین (ع) به محاصره دشمن درآمدند، دو گروهان مالک و حمزه به سمت راست و از الصخره برود و یک گروهان نیز به سمت چپ رفته با نیروهای لشکر ۵ نصر الحاق برقرار کند.

هرچند در این شب قرار بود سه گروهان باهم و با نیروهای لشکر ۵ نصر الحاق کند ولی طبق دستور جدید مأموریت‌های متفاوتی به گروهان‌ها داده شد و پس از پیشروی دو گروهان به سمت راست مجدداً قرار شد به سمت چپ برگشته و با نیروهای لشکر ۵ نصر الحاق کند. نیروهای لشکر ۵ نصر به دلیل حمله شیمیایی دشمن، از سه‌راهی که مستقرشده بود یک موضع به عقب رفتند و به همین دلیل گردان از همه طرف محاصره و موردحمله دشمن قرار گرفت. فرمانده گردان ابوالفضل (ع) برای خاموش کردن تیربارهای دشمن نیروها را تقسیم کرد ولی تلاش نیروها برای خاموش کردن تیربارها و شکستن محاصره نتیجه چندانی در بر نداشت تا جایی که درگیری به صورت تن‌به‌تن شده بود و دشمن با اضافه کردن نیرو کاملاً بر اوضاع منطقه مسلط شد. با روشن شدن هوا پیغام عقب‌نشینی به نیروها اعلام و قرار شد تمامی نیروهای باقی‌مانده با قایق‌های موجود به عقب برگردند ضمن اینکه انتقال مجروحین در اولویت قرار گرفت. انتقال نیرو با آتش نزدیک و در حجم سنگین دشمن به‌سختی تا ساعت ۸ صبح ادامه داشت (مصاحبه با نجیمی،۱۳۹۷ ش)

باوجودی که نیروهای موجود گردان در محاصره کامل دشمن قرار داشتند و لحظه‌به‌لحظه حلقه محاصره تنگ‌تر می‌شد، هرکس توانست به عقب برگشت و نیروهای باقی‌مانده گردان به دستور فرماندهی در موقعیت مهدی جمع شدند. پس‌ازاین داستان، خرازی ضمن دلداری نیروها اعلام کرد به دلیل اخبار و اطلاعات متناقض تأخیر در اجرای عملیات به وجود آمد و همین امر باعث هوشیاری دشمن شد و با ورود تجهیزات سنگین و زیاد دشمن در منطقه و عدم الحاق یگان‌های هم‌جوار با لشکر، برای حفظ باقی‌مانده نیروها دستور عقب‌نشینی صادر شد. در این عملیات نیروهای گردان برای ادای تکلیف وارد شدند و بار دیگر برگ زرینی از رشادت‌ها و افتخارات رزمندگان گردان حضرت ابوالفضل (ع) در تاریخ رقم خورد (مصاحبه با نجیمی،۱۳۹۷ ش)

نقشه عملیات بدر

در این عملیات فرمانده گردان مسعود شعربافچی و جانشینان او، مهدی ربانی، سید محسن عقیلی و نیز اکبر امینی فرمانده گروهان به شهادت رسیدند. همچنین تعداد ۸۳ نفر از رزمندگان گردان شهید و زخمی و تعداد نه نفر نیز به اسارت درآمدند. رشادت بی‌نظیر نیروهای این گردان باعث تثبیت خط خودی و مجبور کردن دشمن به پذیرش خط جدید می‌گردد. بعدازاین عملیات گردان به شهرک دارخوین آمد و با سازمان‌دهی مجدد و معرفی حاج حسین اردستانی به فرماندهی گردان، جواد امینی جانشین و فرمانده گروهان‌ها، محسن هدایی و حاج هاشمی، خط پدافندی را در منطقه شط علی از گردان امام حسین (ع) تحویل گرفتند. در خط پدافندی گردان ۱۸ روز در منطقه پدافند کرد و در این مدت تعداد ۵۹ نفر شهید و ۱ نفر مفقود تقدیم اسلام می‌نماید. سپس گردان به شهرک دارخوین بازگشت و پس از سازمان‌دهی مجدد آماده مأموریت‌های بعدی شد (مصاحبه با امینی، هدایی، ۱۳۹۷ ش)

فرمانده لشکر در ۲۰ مرداد ۱۳۶۴ حسن قربانی را به‌عنوان فرمانده گردان معرفی نمود. در این هنگام گردان در محل سد دز بود و به‌سرعت آموزش‌های شنا، تیراندازی همچنین پیاده‌روی و برنامه‌های فرهنگی، عقیدتی انجام گرفت و پس از مدتی نیروها به مرخصی فرستاده شدند. در مهرماه ۶۴ گردان به مدت شش ماه برای آموزش‌های آبی - خاکی به پادگان لوله سارمان آب در منطقه کردستان اعزام گردیدند. سپس گردان بنا به دستور به جنوب و شهرک دارخوین بازگشت و مأموریت یافت برای آموزش شنا به اصفهان برود. نیروهای گردان در استخرهای انقلاب و ابوذر اصفهان آموزش‌های مقدماتی شنا و غواصی را یاد گرفتند. پس‌ازآن گردان به شهرک دارخوین بازگشت. بلافاصله گردان برای آموزش‌های بلم سواری، عبور از آب، پاک‌سازی نخلستان، عبور از نیزار و باتلاق، در حوالی هور شادگان مستقر شد. این آموزش‌ها تا ۱۷ بهمن ۱۳۶۴ ادامه پیدا کرد و پس‌ازآن گردان به شهرک بازگشت و بنا به دستور آماده رفتن به منطقه خسروآباد برای شرکت در عملیات والفجر ۸ گردید (مصاحبه با جانثاری، ۱۳۹۷ ش)

نبرد والفجر ۸

سپاه پاسداران با طراحی این عملیات با سازمان‌دهی و آموزش ۱۴۰ گردان نیرو، آن را فرماندهی کرد. برای فریب دشمن و پشتیبانی از این عملیات، به‌طور هم‌زمان دو عملیات محدود نیز در جزیره ام‌الرصاص و شلمچه، با تلاش سپاه و ارتش به اجرا درآمد. عملیات والفجر ۸ در ساعت ۲۲:۱۰ روز ۲۰ بهمن ۱۳۶۴ با رمز مبارک یا فاطمه الزهرا (س) در منطقه خسروآباد تا رأس البیشه آغاز گردید. رزمندگان با عبور از اروندرود در منطقه فاو پیشروی کردند و پس از یازده شبانه‌روز درگیری بی‌وقفه و سنگین با قوای دشمن، این منطقه را به تصرف درآوردند. دشمن بیش از ۷۰ روز به پاتک سنگین خود ادامه داد و تلفات سنگینی متحمل شد. نقش توپخانه ارتش و سپاه مشترک در انهدام یگان‌های دشمن بارز بود. ضمن آنکه نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، نقش تعیین‌کننده‌ای در پوشش هوایی منطقه و سرنگونی هواپیماهای دشمن داشت. درنتیجه این عملیات، ایران بر سواحل اروندرود، ساحل شمالی خور عبدالله و شبه‌جزیره فاو مسلط شد و راه ورود عراق به خلیج‌فارس مسدود گردید (مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه، ۱۳۷۹ ش:۵۰)

عملیات والفجر ۸ که در چارچوب راهبرد تنبیه متجاوز در اجرا شد و فتح فاو را در پی داشت، یکی از بزرگ‌ترین پیروزی‌های نظامی ایران پس از فتح خرمشهر بود. عملیات والفجر ۸، عملیات آبی-خاکی بی‌نظیری در عرصه نظامی‌گری به شمار می‌آید. این عملیات علاوه بر دستاوردهای فراوانی که از جنبه‌های نظامی و سیاسی به همراه داشت، عامل مهمی در توجه بیش‌ازپیش مسئولان جمهوری اسلامی به اهمیت نقش سپاه در اداره جنگ شد و همچنین به تغییر راهبرد نظامی عراق انجامید (مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس،۱۳۸۸ ش:۱۳)

نقشه عملیات والفجر ۸

گردان حضرت ابوالفضل (ع) در این عملیات با فرماندهی حسن قربانی، جانشین‌ها، سید باقر رضوی، محمود جان‌نثاری و فرمانده گروهان‌ها: جواد امینی، محسن هدایی و محمدباقر بهرامی وارد عمل شد. قبل از عزیمت گردان برای شرکت در عملیات والفجر ۸ تمامی نیروها، شب‌هنگام با حضور در حمام شهرک دارخوین، غسل شهادت را انجام دادند و در آن شب به‌یادماندنی همگی دعای توسل خاطره‌انگیزی را به پا داشتند. گردان در تاریکی شب و رعایت کلیه مسائل احتیاطی و حفاظتی با تعدادی تویوتای لندکروز به منطقه منقل شد و این امری مهم و حساس هم برای مسئولین لشکر و هم کادر فرماندهی گردان بود. نیروها در تاریخ ۱۸ بهمن حرکت کرده و روز بعد در منطقه خسروآباد مستقر شدند. در این دو روزی که نیروها در منازل مسکونی خسروآباد به‌عنوان احتیاط مستقر بودند خود را ازنظر روحی، روانی و معنوی آماده کردند و با شادابی و نشاط الهی آماده اجرای عملیات شدند. در ساعت ۱۴ روز ۲۱ بهمن ۱۳۶۴ هم‌زمان با صدای مارش پیروزی از رادیو، حسن قربانی فرمانده گردان با شادمانی زیاد دستور داد که تمامی نیروها آماده حرکت به ساحل غربی اروند دشمن شوند.

نیروها سوار بر خودروهای تویوتا ساعت ۱۵ به سمت اروندرود حرکت کردند که بمباران دشمن در منطقه شدت پیدا کرد و به همین دلیل نیروها از خودروها پیاده و به حالت دو در یک ستون حدود سه کیلومتر دویدند تا به ساحل رودخانه خروشان اروند رسیدند. گردان در زیر بمباران هواپیماها و سلاح‌های منحنی زن دشمن همگی سوار بر قایق‌ها شدند و از عرض رودخانه عبور کردند و خود را به ساحل دشمن (غربی) که قبلاً توسط گردان‌های غواص و خط‌شکن فتح و پاک‌سازی‌شده بود رساندند. عملیات آغازشده بود و درگیری با دشمن بعثی با شدت و ضعف در جریان بود. دستور تک گردان در شب دوم در مورخ ۲۱ بهمن ۱۳۶۴ صادر شد. گردان‌های یونس (ع) و موسی ابن جعفر (ع) در شب اول، عملیات انجام داده بودند و در ادامه گردان یا زهرا (س) و گردان ابوالفضل (ع) می‌بایست دور تک عملیاتی را ادامه و حفظ کند (مصاحبه با جانثاری، امینی، هدایی ۱۳۹۷ ش).

گردان ابوالفضل در منطقه عملیاتی والفجر ۸

گردان با عبور از نخلستان‌های ساحل غربی رودخانه اروند، پشت خاک‌ریز کوتاهی در موضع تعیین‌شده مستقر شد. در منطقه عملیاتی، نیروها برای درامان ماندن از بمباران‌های شدید هواپیماها و توپخانه دشمن در نهرهای خشکیده پراکنده شدند تا تلفات به حداقل برسد. دراین‌بین تدارکات به نحو شایسته‌ای مایحتاج موردنیاز را به نیروها رساند. بعدازظهر روز ۲۱ بهمن‌ماه چند نفر از کادر گردان برای شناسایی به جلو اعزام شدند. صبح روز ۲۲ بهمن ۱۳۶۴ نیروهای گردان با هدایت فرمانده محور عملیاتی، علی قوچانی (24 فروردین ۱۳۶۳-1 تیر ۱۳۴۲) پشت خاک‌ریزی که ۲۰۰ متر با خط اول دشمن فاصله داشت مستقر شدند. گردان همچنان زیر شدیدترین بمباران‌های دشمن قرار داشت ولی با تدبیری که فرماندهان گردان اتخاذ کرد تلفات گردان به حداقل ممکن رسید. شب‌هنگام از فرماندهی اعلام شد که گردان باید عملیاتی منحصربه‌فردی انجام دهد. بااینکه مدت سه شبانه‌روز بود نیروهای گردان زیر انواع آتش‌های سنگین دشمن قرار داشتند ولی به دلیل بالا بودن توان روحی و جسمی که طی آموزش‌های قبلی کسب کرده بودند همگی سرحال و شاداب آماده اجرای عملیات شدند.

ظهر همان روز فرمانده گروهان حمزه، محمدباقر بهرامی و علیرضا محمدی، خودشان را به جانشین گردان رساندند و اعلام کردند «در شناسایی که از منطقه داشتیم، دشمن بعثی، لشکر گارد ریاست جمهوری و تعداد زیادی از یگان دیگر را به منطقه وارد کرده است و اگر ما امشب در این منطقه عملیاتی انجام دهیم گردان ابوالفضل قتل‌عام می‌شوند، به فرمانده محور (علی قوچانی) اعلام کنید حمله به این قسمت دشمن، مساوی است با نابودی گردان و نباید در این منطقه وارد عمل شویم». محمود جانثاری جانشین گردان موضوع را با فرمانده محور در میان می‌گذارد. علی قوچانی نیز اعلام می‌کند «که با توجه به حساسیت و هوشیاری بالا و تمرکز نیرویی دشمن و این‌که اگر دشمن تمام توان و نیروهای خود را در این محل (جاده فاو –بصره) وارد عمل کند با یک فشار می‌تواند تمام رزمندگان اسلام را وادار به عقب‌نشینی نماید و به‌راحتی تا لبه ساحل اروند پیشروی کنند و اگر ما در این منطقه پیش‌دستی نکنیم کل عملیات والفجر ۸ با شکست روبرو خواهد شد. اگر گردان حضرت ابوالفضل (ع) وارد عمل نشود من خودم به‌تنهایی امشب به صفوف به هم فشرده دشمن خواهم زد» با توجیه شدن فرماندهان و کادر گردان قول داده شد که با تمام توان آماده اجرای عملیات باشند. در این حین محمدباقر بهرامی فرمانده گروهان گفت «من حتماً باید به‌عنوان گروهان خط‌شکن وارد عمل شوم» و در ادامه فرمانده محور اعلام کرد «تمام کادر و نیروهای خود را جمع کن تا من با آنان صحبت کنم».

علی قوچانی در جمع کادر گردان اعلام می‌کند «دشمن از سه طرف به‌صورت گسترده و عظیم تمام امکانات خود را وارد منطقه کرده است و اگر ما امشب عملیات پیش‌دستانه‌ای انجام ندهیم فردا صبح فاتحه عملیات را باید خواند. وی دشمن را آن‌قدر مصمم در این کار دانست و گفت صدام گارد ریاست جمهوری خودش را هم با تمام تجهیزات وارد منطقه کرده است. در پایان هم گفت: حتی اگر شما هم نیایید من خودم به‌تنهایی به قلب دشمن می‌زنم.» با این سخنان گردان هم‌قسم شدند تا کاری کنند کارستان و همه باانگیزه و روحیه مضاعف آماده اجرای عملیات شدند.

در ساعت ۲۳ ستون گردان از خط خودی به سمت دشمن حرکت کرد. در ابتدای ستون به ترتیب محمدباقر بهرامی، علیرضا محمدی، سید حسن هاشمی و مرتضی نظری قرار گرفتند. گروهان اول گروهان حمزه، مأموریت داشت به قلب دشمن نفوذ کند و سمت چپ جاده فاو-بصره را پوشش دهد و با یگان هم‌جوار الحاق برقرار نماید. گروهان مالک به فرماندهی محسن هدایی مأموریت داشت پشت سر گروهان حمزه در امتداد جاده فاو- بصره حرکت نماید و مقرها و تجهیزات دشمن را منهدم کند. گروهان سوم (مسلم ابن عقیل) به فرماندهی محمدجواد امینی مأموریت داشت به سمت راست رفته و با یگان هم‌جوار و گروهان مالک الحاق را برقرار نماید. یگان‌های توپخانه خودی هم به‌شدت مواضع و ستون‌های دشمن را زیر آتش وسیع قرار داده بودند به‌طوری‌که یگان‌های احتیاط دشمن قبل از رسیدن به خط تماس درصد بالایی از نیروها و امکانات خودشان را در مسیر از دست دادند. دیدبان‌های توپخانه نیز هماهنگی‌های لازم را با گردان‌ها انجام و با اجرای آتش‌های انبوه، از یگان‌های خودی که در حال حرکت بودند یا پدافند کردند، پشتیبانی آتش و حمایت لازم را انجام دادند (مصاحبه با جانثاری، ۱۳۹۷ ش)

پس از وقفه کوتاهی گردان بازسازی و تقویت شد. تغییراتی نیز در کادر گردان ایجاد گردید. فرمانده گردان حسن قربانی، جانشین محمود جان‌نثاری، فرمانده گروهان‌ها، جواد امینی و رسول احقاقی تعیین شدند. گردان در ۱۹ فروردین ۱۳۶۵ مأموریت یافت در منطقه کارخانه نمک پدافند نماید. استقرار نیرو در این نقطه که آماج انواع و اقسام گلوله‌های دشمن بود کاری بسیار سخت و طاقت‌فرسا بود ولی کادر و نیروهای جان‌برکف گردان آماده هرگونه بودند. گردان پس از مدتی استقرار در خط پدافندی کارخانه نمک به شهرک دارخوین بازگشت و آماده حرکت به سمت کردستان شد. به‌طورکلی گردان ابوالفضل در عملیات والفجر هشت ۵۵ شهید و ۱۰۸ مجروح تقدیم انقلاب و اسلام کرد (شناسنامه گردان ابوالفضل:۳۳)

گردان ابوالفضل با حفظ فرماندهی و کادر خود در ۲ خرداد ۱۳۶۵ برای پدافند در منطقه عملیاتی هزار قله و خط لری به کردستان اعزام گردید و پس از یک ماه پدافند به شهرک دارخوین بازگشت؛ و در ۳ مرداد ۱۳۶۵ در خط پدافندی فاو - ام القصر مستقر شد. در مدت یک ماه حضور در این خط پدافندی، فرمانده گردان زخمی و تعداد ۵ نفر نیز به شهادت رسیدند. نیروهای گردان پس از بازگشت از خط پدافندی به مرخصی رفتند و پس از بازگشت در موقعیت شهید قوچانی (کُریت کمپ اهواز) مستقر شدند (شناسنامه گردان ابوالفضل:۳۳)

در محرم سال ۱۳۶۵ حسن قربانی فرمانده گردان ابوالفضل که برنامه عزاداری گردان را در اردوگاه شهید عرب دارخوین تدارک دیده بود برای مأموریتی عازم اصفهان شد ولی در ۲۲ مرداد ۱۳۶۵ در مسیر اصفهان - اهواز در منطقه پل‌دختر خودروی حامل وی و دو نفر دیگر واژگون شد و بدین ترتیب حسن قربانی، بی‌سیم‌چی، مهدی طاهری شهید و یک مداح اهل‌بیت مجروح گردید. پس‌ازاین واقعه، محمود جانثاری به‌عنوان فرمانده گردان شد و مجدداً گردان مأموریت یافت از ۱ آبان ۱۳۶۵ تا ۱۶ آبان ۱۳۶۵ در خط فاو - ام القصر پدافند نماید (مصاحبه با امینی، ۱۳۹۷ ش)

نبرد کربلای ۴:

بار رمز محمد رسول‌الله (ص) در غرب اروندرود و ابوالخصیب با هدف تصرف ابوالخصیب و محاصره نیروهای مستقر در شبه‌جزیره فاو و تهدید بصره از جنوب، تهدید جاده صفوان ـ بصره و شهر بصره در تاریخ ۳ دی تا ۵ دی ۱۳۶۵ به فرماندهی  سپاه پاسداران انقلاب اسلامی طراحی و به اجرا درآمد.

استعداد خودی در این عملیات ۲۵۰ گردان پیاده شامل: لشکرهای ۳، ۵، ۷، ۸، ۱۰، ۱۴، ۱۷، ۱۹، ۲۷، ۲۵، ۴۱، ۳۲، ۱۵۵ و تیپ‌های ۱۲، ۲۱، ۵۷، ۴۴، ۳۳،۱۸، به همراه ۲۶ گردان توپخانه بود. استعداد نیروهای درگیر دشمن ۹۳ گردان پیاده، ۹ زرهی، ۸ گردان مکانیزه، ۴ گردان گارد ریاست جمهوری، ۹ گردان کماندویی، ۲ تیپ نیروی مخصوص و نیروهای جیش الشعب بوده است (مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، کربلای ۴)

مأموریت لشکر ۱۴ امام حسین (ع) در مرحله اول این بود که از اروند‌رود عبور کند و جزیره ام‌الرصاص و بلجانیه را پشت سر گذارد و در پشت جاده آسفالت پدافند نماید. در عملیات کربلای ۴ به دلیل شرایط منطقه نقش گردان بسیار کوتاه است. در این عملیات کماکان فرمانده گردان محمد سلمانی و جانشین‌ها قربانی و عباسی و فرمانده گروهان‌ها نیز اکبر جوانی، علی خاکی و مرتضی امینی می‌باشند. گردان ابتدا در سوله‌های نهر عرایض در منطقه عملیاتی مستقر می‌شود و با سخت شدن شرایط و لو رفتن عملیات گردان سریعاً به شهرک دارخوین فرستاده می‌شود (عشوریون، ۱۳۹۵ ش)

گردان ابوالفضل پس از مراجعت از اصفهان، دوباره تجدید سازمان شد و کمبود نیرو، تجهیزات، سلاح و مهمات آن تأمین گردید. در این عملیات فرمانده گردان محمود جان‌نثاری، جانشین‌ها، رسول احقاقی، جواد امینی و فرمانده گروهان‌ها نیز محسن هدایی، علیرضا محمدی و احمد اسلامی بودند. واحد آموزش لشکر با همکاری کادر فرماندهی گردان، آموزش‌های رزم شبانه، تیراندازی ثابت و متحرک، آرپی‌جی، نارنجک و شنا را در دستور کار قرارداد و نیروهای پس از طی کردن آموزش‌های لازم، برای عملیات جدید آماده شدند. طبق روال سابق گردان با امکانات ترابری لشکر در تاریخ ۳ دی ۱۳۶۵ عازم منطقه عملیاتی کربلای ۴ شد.

با اعلام رمز عملیات، گردان وارد نبردی سهمگین گردید و در زیر آتش شدید دشمن و منورهایی که شب را چون روز می‌کرد گردان در رودخانه اروند خروشان به‌سوی دشمن مستقر در جزایر ماهی و ام الرصاص حمله‌ور شد. ۳۳۰ نیروی گردان سوار بر ۳۵ قایق به جزیره بلجانیه دشمن زدند که فقط سه قایق با رشادت و جنگندگی تمام به هدف رسید. ۳۲ قایق دیگر آماج شدیدترین آتش‌های سبک و نیمه سنگین دشمن بعثی شد و از رزم بازماند. با دستور فرمانده لشکر، پس از یک روز حضور در منطقه عملیاتی، گردان عقب‌نشینی کرد و برای تجدید سازمان و ساختار خود به اردوگاه عرب بازگشت و آماده عملیات کربلای ۵ گردید. در عملیات کربلای ۴ گردان ۴۵ شهید، ۵۲ مجروح، ۲۵ مفقودالاثر و ۷ اسیر داشت (مصاحبه با جانثاری، عشوریون، ۱۳۹۷ش)

نقشه عملیات کربلای ۴

نبرد کربلای ۵:

منطقه شلمچه به لحاظ اهمیت سیاسی و نظامی آن، به‌عنوان یکی از معابر وصولی شهر بصره، همواره در زمره اهداف قوای نظامی جمهوری اسلامی ایران قرار داشت. در صورت تسلط بر این منطقه، جمهوری اسلامی می‌توانست برتری خود در جنگ را به اثبات برساند. عملیات کربلای ۵ که یکی از بزرگ‌ترین عملیات رزمندگان در طول جنگ تحمیلی بود با تلاش شبانه‌روزی فرماندهان سپاه پاسداران طراحی و در بامداد، ۱۹ دی ۱۳۶۵ با رمز مبارک‌ یا زهرا (ع) در منطقه‌ شلمچه‌ و شرق بصره‌ به اجرا درآمد. در این نبرد ۲۰۰ گردان از سپاه در قالب ۳ قرارگاه عملیاتی با عبور از منطقه آب‌گرفته شرق کانال پرورش ماهی و منطقه پنج‌ضلعی موانع نفوذناپذیر دشمن را پشت سر گذاشتند (مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه، ۱۳۷۹ ش:۵۴) قوای خودی بر اساس موجودی ۲۰۰ گردان نیرو، در قالب قرارگاه خاتم‌الانبیاء صلی‌الله علیه ‌و آله ‌و سلم به‌عنوان قرارگاه مرکزی، قرارگاه کربلا، نجف و قدس تحت فرماندهی قرارگاه خاتم‌الانبیاء صلی‌الله علیه ‌و آله ‌و سلم هدایت نیروها را به عهده داشت و لشکر ۱۴ امام حسین علیه‌السلام تابعیت قرارگاه قدس را گرفت (مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس- کربلای ۵)

منطقه لشکر ۱۴ امام حسین به‌طرف پنج‌ضلعی و سر کانال ماهی و در ادامه به‌طرف شهر دوعیجی و نهر جاسم بود. لشکر به دلیل اینکه در عملیات کربلای ۴ جزو لشکرهای خط‌شکن بود بنا به تدبیر فرماندهان در مرحله اول این عملیات وارد نگردید و در مرحله دوم مأموریت لشکر، تصرف و انهدام قرارگاه‌های تاکتیکی سپاه سوم دشمن در منطقه و عبور از نهر جاسم به بود. به دلیل طولانی شدن مدت عملیات، لشکر در مراحل مختلف وارد عملیات شد. محور عملیات لشکر بیشتر در محدوده نهر جاسم و مواضع هلالی شکل دشمن بود (عشوریون، ۱۳۹۵ ش)

به دستور فرماندهی لشکر، مقرر شد گردان‌هایی که در عملیات کربلای ۴ وارد نشدند در مرحله اول عملیات کربلای ۵ وارد عمل شوند و گردان‌های آسیب‌دیده کربلای ۴ پس از بازسازی و تجدیدقوا در مراحل بعدی، عملیات انجام دهند. به همین دلیل گردان حضرت ابوالفضل (ع) پس از تکمیل کادر و بازسازی نیرویی و تجهیزاتی، خیلی سریع آمادگی خود را برای حضور در این عملیات به فرماندهی لشکر اعلام نمود. فرمانده گردان محمود جان‌نثاری، جانشین رسول احقاقی و جواد امینی گروهان‌ها نیز محسن هدایی، علیرضا محمدی و احمد اسلامی هدایت نیروها را بر عهده داشتند.

با شروع عملیات کربلای و پیروزی‌های رزمندگان شادی وصف‌ناپذیری سطح گردان را در برگرفته بود و همه لحظه‌شماری می‌کردند که وارد عملیات شوند. به همین دلیل نیروها خود را به اردوگاه فتح که در جاده اهواز- خرمشهر بود رساندند و همان شب سوار بر خودروهای کمپرسی شده و به سمت منطقه شلمچه حرکت کردند. ولی به دلایلی دستور آمد که دوباره به اردوگاه فتح برگردند. این کار حدوداً سه مرحله انجام شد و هر بار دستور داده شد که نیروها به اردوگاه برگردند. بالاخره در ۲۶ دی ۱۳۶۵ نیروها خود را به دژ اصلی کربلای ۵ که توسط رزمندگان لشکر تصرف‌شده بود رساندند و در سنگرهای اولیه مستقر شدند. سپس توسط قایق‌ها از آب‌گرفتگی منطقه عبور کردند و خود را به مقر فرماندهی رژیم بعث عراق که شب گذشته توسط گردان یا زهرا (س) به تصرف درآمده بود رساندند.

فرمانده لشکر در ۲ بهمن ۱۳۶۵ دستور وارد شدن گردان در عملیات را صادر کرد. بلافاصله نیروهای گردان که در سطح مقر پراکنده بودند منظم شدند و به حالت ستونی و پیاده به سمت خط اول راه افتادند و ساعت ۱۰ شب به خط اول رسیدند. با توجه به اینکه حجم آتش دشمن نسبت به شب‌های قبل کمتر شده بود ولی نیروها برای اجرای عملیات، آماده عبور از خط خودی شدند اما به دلیل اینکه یگان‌های هم‌جوار اعلام آمادگی نکرده بودند این امر محقق نشد و بالاجبار نیروها در خط خودی به ساختن سنگر اقدام کردند تا بالاخره با آماده شدن یگان‌های هم‌جوار فرمان حمله صادر شد. قرار بر این بود که گردان حضرت ابوالفضل یکی از چهارراه‌های منتهی به مواضع نونی شکل (خاک‌ریزهای نونی) دشمن را تصرف کرده و سپس با یگان‌های هم‌جوار الحاق برقرار نماید. گروهان حمزه و مالک مأموریت تصرف چهارراه را بر عهده داشتند و گروهان مسلم باید از کنار به مواضع نونی شکل یورش برده و گروهان‌ها پس از الحاق با یگان‌های هم‌جوار در آن محل‌ها پدافند کنند.

ستون گردان از خط خودی عبور کرد و وارد منطقه دشمن شد. شلیک سلاح‌های سبک و سنگین دشمن سرتاسر منطقه را فراگرفته بود، فشنگ‌های رسام دشمن از سمت چپ و از میان نفرات عبور می‌کرد بدون این‌که کسی از نیروها احساس ترس بکند به مسیر خود ادامه دادند. در مسیر، تیربارهای دشمن مانع از حرکت ستون گردان شدند ولی بلافاصله یکی پس از دیگری توسط آرپی‌جی زن‌ها خاموش شده و درگیری به حدی شدت گرفت که به جنگ تن‌به‌تن تبدیل شد ولی با رشادتی که نیروهای گردان از خود نشان دادند خیلی سریع و برق‌آسا با تلفات زیادی که به دشمن وارد کردند خود را به هدف اصلی (چهارراه) رساندند ولی از نیروهای هم‌جوار هنوز خبری نبود. با تصرف چهارراه، آمبولانس‌ها از عقب وارد منطقه شده و سریعاً مجروحین تخلیه شدند. تعدادی از نیروها نیز وارد مقر نونی شکل شدند و برای الحاق از محل استقرار خودی جلوتر رفتند ولی باز از نیروهای عمل‌کننده یگان هم‌جوار خبری نبود.

گردان بانفوذ در عمق مواضع دشمن و تصرف هدف به دلیل عدم حضور نیروهای یگان‌های هم‌جوار عملاً در محاصره دشمن قرارگرفته بود و از هر طرف به سمت نیروها تیراندازی می‌شد. هوا نیز در حال روشن شدن بود و همین شرایط مشکل برای نیروها ایجاد کرد. با مشخص شدن اوضاع معلوم شد که اگر نیروها در چهارراه بمانند به محاصره کامل دشمن درآمده و اسیر خواهند شد به همین دلیل از فرماندهی دستور عقب‌نشینی صادر شد و تمام نیروها علیرغم میل باطنی ضمن واردکردن تلفات سنگین به دشمن از مواضع تصرف‌شده عقب‌نشینی نموده و به خط اول خودی بازگشتند و گردان بار دیگر به دلیل عدم الحاق دچار مشکل شد. به هر صورت عملیات کربلای ۵ با تمام مصائب و مشکلاتش در مرحله اول به پایان رسید و نیروها که ۳ ماهی بود به مرخصی نرفته بودند به عقب برگشتند و برای تجدیدقوا به مرخصی اعزام شدند. در مرحله اول عملیات کربلای ۵ گردان حدود ۴۰ نفر شهید تقدیم کرد و گروهان مسلم تقریباً متلاشی شدند (مصاحبه با جانثاری، امینی، هدایی ۱۳۹۷ ش).

در مرحله دوم عملیات، لشکر طی چند مرحله با گردان‌های دیگر وارد عمل شده بود ولی به دلیل عدم الحاق نتوانسته بود آنجا را تثبیت نماید این بار فرماندهی لشکر تصمیم گرفت بجای اینکه منتظر الحاق یگان‌های هم‌جوار باشند با گردان‌های دیگر از محور یگان‌های کناری وارد عمل گردد. به همین دلیل برای الحاق گروهان مالک به فرماندهی علیرضا محمدی از گردان ابوالفضل (ع) مأموریت داد به سمت چهارراه یورش برده و با یگان خودی الحاق برقرار نماید و دو گروهان دیگر به‌عنوان پشتیبان وارد عمل شوند و بلافاصله در خط مستقرشده و پدافند نمایند. در همین راستا گروهان مالک اشتر با تعدادی از نیروهای گروهان مسلم شبانگاه در ۳ اسفند ۱۳۶۵ به سمت چهارراه یورش برده و با عبور از معبر و نهر خود را به کانال ارتباطی دشمن رساندند و یکی پس از دیگری سنگرهای انفرادی و اجتماعی دشمن را منهدم و تلفات سنگینی به آنان وارد نمودند و به‌سرعت خود را به چهارراه رساندند و الحاق برقرار شد. فرمانده گروهان طی تماسی با فرمانده لشکر این موفقیت را خبر داد و حسین خرازی با شوق فراوان و به‌پاس پیروزی به‌دست‌آمده از علیرضا محمدی پشت بی‌سیم قدردانی به عمل می‌آورد. با سقوط مواضع نونی شکل دشمن، گروهان‌های حمزه و مسلم وارد عمل شده و برای تثبیت خط در تمامی خط مستقر شدند و سپس گردان امیرالمؤمنین (ع) از سمت دیگر وارد عمل شد و عملیات آزادی چهارراه و مواضع نونی شکل برای لشکر ۱۴ امام حسین (ع) به نحو شایسته‌ای به پایان رسید. با استقرار دو گروهان حمزه و مسلم در خط گردان، عملاً مأموریت پدافند منطقه آزادشده شلمچه به عهده گردان گذاشته شد.

دشمن بعثی که از شکست شب گذشته و تلفات سنگینی که به نیروها و تجهیزاتش واردشده بود با اجرای آتش سنگین توپخانه و شلیک راکت توسط بالگرد و بمباران شدید توسط هواپیماها قصد انتقام‌گیری از رزمندگان اسلام را داشت و حتی در حوالی ظهر با تانک‌های خود اقدام به پاتک نموده ولی با اتخاذ تدابیر و تاکتیک‌های لازم و دفاع همه‌جانبه و به‌موقع رزمندگان اسلام در این امر موفق نشد به همین جهت از پیروزی بر نیروهای اسلام کاملاً مأیوس گردید و منطقه شلمچه پس از مدت‌ها روی آرامش را به خود دید. گردان حضرت ابوالفضل (ع) در این منطقه و خط مانند کوهی استوار در مقابل حملات دشمن بعثی مقاومت نمود.

در ۸ اسفند ۱۳۶۵ فرمانده دلاور و شجاع لشکر ۱۴ امام حسین (ع) در حال توجیه نفرات برای تأمین مواد غذایی خط مقدم در منطقه شلمچه براثر اصابت ترکش خمپاره به آرزوی دیرینه‌اش، شهادت فی سبیل الله نائل گردید. نیروهای گردان حضرت ابوالفضل (ع) پس از شهادت فرمانده عزیزشان، خط پدافندی را در تاریخ ۹ اسفند ۱۳۶۵ تحویل گردان یا مهدی دادند و برای تشییع پیک فرمانده دلاور لشکر به اصفهان مراجعت نمودند. در مرحله دوم عملیات کربلای ۵ گردان ۳۰ نفر شهید تقدیم اسلام و انقلاب نمود (مصاحبه با جانثاری، ۱۳۹۷ ش)

نبرد کربلای ۱۰:

عملیات (کربلای ۱۰) اولین عملیات گسترده در غرب کشور بعد از انتقال میدان اصلی جنگ از جنوب به شمال بود که به همت سپاه پاسداران در ۵ اردیبهشت ۱۳۶۶ طراحی و اجرا شد. نکته برجسته این عملیات، اجرای هم‌زمان دو تک منظم و نامنظم بود. هماهنگ با تک نیروهای منظم در جبهه ماووت، نیروهای نامنظم قرارگاه رمضان و اتحادیه میهنی کردستان عراق مستقر در «یاغمسر» واقع در شمال سلیمانیه می‌بایست دو قرارگاه دشمن را منهدم می‌کردند و منطقه تحت نفوذ اتحادیه میهنی (طالبانی‌ها) را به منطقه‌ای که در عملیات منظم آزاد می‌گردید، متصل می‌کردند. فرماندهی عملیات منظم را قرارگاه نجف و فرماندهی عملیات نامنظم را قرارگاه رمضان بر عهده داشتند. در مراحل اولیه این عملیات اغلب اهداف موردنظر تصرف شد، لیکن در ادامه عملیات که ده شبانه‌روز به طول انجامید الحاق بین دو قرارگاه صورت نگرفت و هدف‌های عملیات ناقص ماند. در این عملیات فرمانده توپخانه سپاه، حسن شفیع‌زاده به شهادت رسید.

این عملیات در جبهه شمالی سلیمانیه، ماووت) با رمز یا صاحب‌الزمان (عج) ادرکنی) به‌منظور پیشروی به‌سوی سلیمانیه از شمال شرق و اتصال جبهه خودی به منطقه تحت نفوذ اتحادیه میهنی (یاغمسر) آغاز و ۲۵۰ کیلومتر از اراضی آزاد شد (دفاع پرس، ۱۳۹۶ ش)

نقشه عملیات کربلای ۱۰

مأموریت لشکر ۱۴ امام حسین (ع) در این عملیات تصرف ارتفاعات گلان و اسپیدار (واقع در کردستان عراق) بود که در یک مرحله انجام گرفت (عشوریون، ۱۳۷۵ ش) گردان ابوالفضل در عملیات کربلای ده به دلیل تلفاتی که طی ۲ مرحله عملیات کربلای ۵ به آن واردشده بود دارای ۲ گروهان بود و هنوز نیرویی برای تکمیل و سازمان‌دهی به گردان واگذار نشده بود. اواخر اسفندماه گردان به فرماندهی محمود جان‌نثاری، جانشینی رسول احقاقی، جواد امینی و علیرضا محمدی به‌عنوان فرمانده گروهان، به پادگان لوله کردستان اعزام و آماده عملیات شدند. گردان با دو گروهان در عملیات وارد شد که یک گروهان وقتی وارد عملیات شد باران شدیدی گرفت و حتی پل را خراب کرد. گروهان دوم نیز براثر این حادثه قادر به اجرای عملیات نشد. لازم به ذکراست به علت اشتباه در مسیر عملیات، بعد از ۷ ساعت پیاده‌روی با کمین دشمن مواجه که با روشن شدن هوا مجبور به عقب‌نشینی شدند. سپس گروهان اول، خط پدافندی تپه‌ها را بر عهده می‌گیرد که پس از مدتی خط پدافندی، تحویل نیروهای لشکر ۵ نصر مشهد داده شد. لازم به ذکر است که عراق حتی حین برگشت پاتک کرد که موفق نشد و حتی بچه‌های گردان ۴۰ نفر از عراقی‌ها را به اسارت درآوردند. گردان در این عملیات ۱۰ شهید و ۲۹ مجروح بر جای نهاد (مصاحبه شیرمحمد علی، ۱۳۹۷ ش)

نیروهای گردان ابوالفضل در منطقه عملیاتی کربلای ۱۰

از ابتدای تشکیل گردان حضرت ابوالفضل (ع) در سال ۱۳۶۳ تا پایان دفاع مقدس در سال ۱۳۶۷ استعداد گردان ۵۳۰۰ نفر نیرو بود که از این تعداد در عملیات آفندی و پدافندی مختلف تعداد ۳۱۴ نفر به در جه شهادت، ۵۴۷ نفر مجروح، ۱۶ نفر آزاده و ۲ نفر مفقود می‌شوند (مصاحبه با ادیب۱۳۹۷ش)

شهدای شاخص گردان ابوالفضل (ع) فرمانده گردان، جانشین و فرمانده گروهان: شهیدان مسعود شعربافچی، مهدی ربانی، سید محسن عقیلی، محمدباقر بهرامی، حسن قربانی، علیرضا محمدی، علی صالحی مهدی حیدری، حسین تنباکوزاده، سید حسن هاشمی، بهمن خانی، مرتضی گیویان پور، محمد جزینی، عبدالرحمن بدیعی، اکبر امینی، مهدی فیض‌آبادی، سعید رئیسی، مرتضی جان‌نثاری، محسن شریفی، محسن معتمدی، سعید قفغازی، مهدی طاهری (مصاحبه با جانثاری، امینی، هدایی، ۱۳۹۷ ش)

با توجه به تشکیل یگان در مناطق عملیاتی، محل استقرار گردان در مرکز تجمع تیپ یا لشکر، کریت کمپ اهواز (موقعیت قوچانی) و پادگان لوله سنندج بوده است و مدتی نیز در پادگان لشکر عملیاتی امام حسین (ع) واقع در کیلومتر ۱۰ جاده اصفهان شیراز استقرار داشت.

این گردان بعد از پایان دفاع مقدس مدتی در مأموریت پدافندی در جنوب مستقر بود و سپس در پادگان لشکر ۱۴ امام حسین (ع) در شهر اصفهان به فعالیت خود ادامه داد. در انواع رزمایش‌ها و عملیات شمال غرب، جنوب شرق و مأموریت‌های متوالی و همچنین در عملیات برون‌مرزی عناصری از گردان حضور عملیاتی داشتند. این گردان در سال ۱۳۸۹ با توجه به نیاز به بحث امنیت داخلی و ضرورت یگان امنیت در اصفهان ضمن تقویت گردان از طرف سپاه صاحب‌الزمان (عج) به یگان امنیت حضرت ابوالفضل (ع) تغییر و مأموریت امنیتی پیدا کرد (همان، ۱۳۹۷ ش) معمولاً نیروهای این گردان از لشکر عملیاتی امام حسین (ع)، سپاه صاحب‌الزمان (عج) استان اصفهان و نیروی زمینی سپاه پاسداران تقویت و پشتیبانی می‌شدند (جولایی، سیوندیان،۱۳۹۷ ش)

مآخذ:

امینی، جواد، ۱۳۹۷، مصاحبه با کمیته تدوین شناسنامه لشکر ۱۴ امام حسین (ع)، اصفهان/ امینی، جواد، هدایی، محسن،۱۳۹۷، مصاحبه با کمیته تدوین شناسنامه لشکر ۱۴ امام حسین (ع)، اصفهان/ پایگاه اطلاع‌رسانی دفاع پرس، گروه حماسه و جهاد، ۱۳۹۶ عملیات کربلای ده/جانثاری، محمود، ۱۳۹۷، مصاحبه با کمیته تدوین شناسنامه لشکر ۱۴ امام حسین (ع)) /جانثاری، محمود، امینی، جواد، هدایی، محسن، ۱۳۹۷، مصاحبه با کمیته تدوین شناسنامه لشکر ۱۴ امام حسین (ع)، اصفهان/ جانثاری، محمود، عشوریون، احمدرضا، ۱۳۹۷، مصاحبه با کمیته تدوین شناسنامه لشکر ۱۴ امام حسین (ع)، اصفهان/جولایی، سید مهدی، سیوندیان، مهدی، ۱۳۹۷، مصاحبه با کادر فرماندهی گردان حضرت ابوالفضل (ع)، اصفهان/شیرمحمد، علی، ۱۳۹۷، مصاحبه با کمیته تدوین شناسنامه لشکر ۱۴ امام حسین (ع)/عشوریون، احمدرضا، ۱۳۹۵، شناسنامه عملیاتی لشکر ۱۴ امام حسین، کمیته تدوین شناسنامه لشکر ۱۴ امام حسین (ع)، اصفهان/گزارش عملیات بدر، نوار شماره ۱۵۴۳۹، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس/لشکر ۱۴ امام حسین (ع)، شناسنامه گردان ابوالفضل، اصفهان/مستاجران، ۱۳۹۷، مصاحبه با کمیته تدوین شناسنامه لشکر ۱۴ امام حسین (ع)، اصفهان/ مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه، گزارش عملیات فتح المبین/مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، ۱۳۶۴، سند شماره ۰۶۲۵، گزارش عملیات بدر/ مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، گزارش عملیات بدر، نوار شماره ۱۵۴۳۹/مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، ۱۳۸۸، عملیات والفجر ۸/ مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه، ۱۳۷۹، عملیات والفجر ۸/مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه، ۱۳۷۹، اطلس خوزستان در جنگ،، عملیات والفجر ۸/ مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، بررسی عملیات کربلای ۴/ مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، بررسی کربلای ۵/ نجیمی، محمود، ۱۳۹۷، مصاحبه با کمیته تدوین شناسنامه لشکر ۱۴ امام حسین (ع)

/حمید رئیسی، امیر سعید تمیزی فر/